Эрт урьдын цагт нэгэн том ноён гурван хүүтэй байжээ. Гурван хүү нь ч нас бие гүйцэж. Эцэг ноён ч өтөлжээ. Нэгэн өдөр ноён гурван хүүгийнхээ ухааныг сорихоор дуудаж ирүүлээд : энэ дэлхийн хамгийн амттай, хамгийн тарган, хамгийн мэргэн нь юу вэ? Гэж асуув. Ууган хүү өгүүлрүүн: хамгийн амттай нь чихэр, хамгийн тарган нь гахай, хамгийн мэргэн нь ноён гэв. Дунд хүү өгүүлрүүн: хамгийн амттай нь зөгийн бал, хамгийн тарган нь хонь, хамгийн мэргэн нь цэцэн түшмэл гэв. Отгон хүү: хамгийн амттай нь давс юм. Учир нь давс бол хоол бүхэнд амт оруулдаг. Хамгийн тарган нь дэлхий юм. Түүн дээр бүх юм оршин байдаг. Хамгийн мэргэн нь үзэг юм. Үзгээр орчлонгийн хэрэг явдал бүхнийг тэмдэглэн бичиж ном хэмээх гайхамшгийг бүтээдэг гэжээ.
