Тарвагатай танилцсан минь (2)

(Үргэлжлэл,   Л. Түдэв   ТАРВАГАТАЙ ТАНИЛЦСАН МИНЬ)

- Та хоёр миний ар талд ор. Би Банхарыг суллах гэж байна. Уурандаа хадарчихаж мэднэ гэв. Бид хоёр өвгөний ард нуугдав. Ааяа аргаа өндийлгөн авсанд Банхар ухасхийн босож сүүлээ хавчин сум мэт сунан гүйж одлоо. Бас гангинан гасалсаар явах аж.
- Хоёр дамшмаа минь, тарвага авах дуртай юм бол хол аваачиж наад хавхаа зүү. Гэрийн хаяанд зүүгээд Банхараас өөр юм орохгүй. Эсвэл хурга тугал, за тэгээд манай эмгэн ч аргал хормойлж яваад тар нарын хавханд орчихож мэднэ.
Хол аваачиж зүү! Гэж Ааяа хэлэв
- Бид хоёр үдийн хонь саах үеэр урьд үзэгдээгүй шаламгай байлаа.
- Миний хоёр хүү одоо л хүн болох нь дээ. Хонь саалгах, хурга барихдаа ийм байдаг гүйсэн.

Одоо та хоёр ороо хонь барих ч төвөггүй болоо шиг вэ? Ороо морь барих болжээ гэж ээж бид хоёрыг магтлаа. Яг энэ эгзэгтэй үеийг тохиолдуулан
- Ээжээ, үдээс хойш бид хоёр хол явж хавхаа зүүе гэж гуйв.
- Тэгээ тэг! Гэж ээж зөвшөөрлөө.
Хонь саалгаж дуусав уу, үгүй юу бид хоёр хавхаа үүрээд алга болов. Банхар мэтийн хотны нохой хүрэхээргүй хол газар очиж хавхаа зүүлээ.
Маргааш нь хавхаа эргэхсэн гэхээс сууж чадахгүй байлаа. Гэтэл их хол явах хэрэгтэй. Өчигдөр оройтож ирснээс болж ээжид загнуулсан. Яах билээ?
- Ax aa, би нэг сайхан арга оллоо. Урд ганганд дөртэй сарлаг зогсож байна. Түүнийг тэнд нь барьж унаад жалга уруудан хэнд ч үзэгдэхгүй алга болж өгөе гэж хэлэв.

Тэр сайхан завшааныг ашиглахгүй яах вэ. Бид хоёр нүд ирмэх зуур годхийн гарч жалганд орж үзвэл ус, түлээ зөөдөг номхон хөх сарлаг зогсож байлаа. Дөр иь толгойдоо эвхээстэй харагдав. Бид хоёр түүнийг худлаа эрхлүүлж байгаа барьж авмагц дээр нь давиран гарлаа. Чулуу дамжин байж түүний нуруунд хүрсэн юм. Жалга уруудан одсонд биднийг хэн ч үзсэнгүй. Хавх зүүсэн газраа хөл амар, удаж төдөлгүй хүрлээ.
- Юу вэ? Ахиад Банхар биш биз гэж дүү цочих дуугаар хэлэв. Нүхэн дээр нэг юм цовхчиж байлаа. Бид хоёр сарлагаа түшиж орхиод гэтсээр хүрч очвол нөгөө шар амьтан годосхийн нүх рүүгээ далд орлоо. Тарвага нүхэндээ далд ороод зөвхөн хавх маань нүхний амсарт тулаад гинжиндээ татагдан цухуйж байлаа.

- Ээ гялай, одоо хоёулаа түүнийг суга татан гаргаж ална гэж би хэлэв.
- Яаж алах вэ?
Нугасалж алдаг юм. Аав над зааж өгсөн гэж би мэдэмхийрээд хавхнаасаа татав. Хавх маань өчүүхэн ч хөдлөхгүй байлаа.
- Хоёулаа элбэе гэж би аргагүй дүүгийн тусламжийг хүсэв. Хоёул элбэн байдаг хүчээ гарган татав. Хөдлөхгүй байлаа.
- Тарвага ийм хүчтэй амьтан байжээ гэж бид хоёр гайхан ярилцав. Хойд хоёр хөлөөрөө нүхний хана руу жийгээд урд хөлөө цахдан толгойгоо гэдийж, шүдээ ярзайлгаж сахлаа шөрвийлгөөд ургаа мод мэт хөшчихсөн тэр тарвага бид хоёрт огт дийлдэхгүй байв. Хөлсөө гартал ноцолдоод хавхтай тарвагыг гаргаж чадсангүй.

...