Өвөл Д.Нацагдорж Дөрвөн цаг | Алсын салхи жихүүхэн амьсгалаар тас няс хийхэд Алтан дэлхийн уул тал мөнгөн хуягийг өмсөнө Өвлийн шөнө тэнгэрийн одод оч мэт гялалзахад Уудам талд жинчин хүний дуу тодохон сонсогдоно. Өндөр уулын оройд будан хүдэн зугаацаад Өргөн талын хөндий нүд гялбам мэлцийхэд Бэлчээрт мал соргог үсээ гялалзуулан буцахад Идэр залуу малчин түүнийг хураан исгэрнэ. Өндөр газрын хүйтэн чимүү царцам эрчтэй Монголын залуус нүүрээ цогтой, нүдэндээ галтай Зургаан мичид орой дээр, зулын гэрэл хажууд Хөгшид өвгөд галыг базаан, хуучин үгсийг ярилцана. Өвөл, хавар, зун, намар дөрвөн улирал ээлжилж Уул, ус, нар, сар дөрөвтэй нөхөрлөнө Хүн бүр өтгөсийг үдэж нялхсыг угтан баясаж Мянга мянган жил өчүүхэн ч чөлөө завгүй. |
No comments:
Post a Comment